Τη Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου στο Μουσείο Autoworld στις Βρυξέλλες, ανοίγει τις πύλες της για να υποδεχθεί το κοινό η έκθεση «Rally Legends - From Dust to Glory» η οποία αφηγείται την ιστορία του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλι και θα διαρκέσει μέχρι την 21 η Απριλίου. Στην έκθεση πρωταγωνιστούν όλοι ανεξαιρέτως οι θρύλοι του WRC από καταβολής του θεσμού, μεταξύ αυτών και δύο από τα πλέον εμβληματικά μοντέλα όλων των εποχών: η Lancia Stratos Gr.4 Alitalia του 1974 και η Lancia Delta HF Integrale Group A του 1992 που εδώ και χρόνια «αναπαύονται» στο μουσείο της Ιταλικής φίρμας Heritage Hub στο Τορίνο. Οι συστάσεις μάλλον περιττές για τις εν λόγω εξωτικές δημιουργίες που συνέβαλαν τα μέγιστα στην ανάδειξη της Lancia ως μία από τις κορυφαίες κατασκευάστριες εταιρείες στην ιστορία του WRC, χτίζοντας ένα δυσθεώρητο παλμαρέ που απαριθμεί μεταξύ πολλών άλλων και δέκα (10) Παγκόσμια Πρωταθλήματα Κατασκευαστών.
Παρόλα αυτά, αξίζει να κάνουμε μία σύντομη αναδρομή στην λαμπερή πορεία τους, ως μία ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης για τις απαράμιλλες συγκινησιακές στιγμές που μας πρόσφεραν απλόχερα σε άλλες εποχές αρκετά πίσω στο χρόνο. Περασμένες μεν, αξέχαστες δε (ούτε κατά διάνοια)!
Lancia Stratos Gr.4 Alitalia (1974): Ήχος και Φώς…
Η Stratos Gr.4 Alitalia λοιπόν ή αλλιώς, η απόλυτη κυρίαρχος του WRC μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70 η οποία απέφερε στην Ιταλική φίρμα τρείς διαδοχικούς Παγκόσμιους τίτλους στο πρωτάθλημα Κατασκευαστών (1974, 1975 και 1976). Το συγκεκριμένο εργοστασιακό αυτοκίνητο που βλέπετε στις φωτογραφίες και θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά οι επισκέπτες της έκθεσης, μετρά στο παλμαρέ του, νίκη στο Ράλι Πορτογαλίας του 1976 και δεύτερη θέση στο Ράλι Μόντε Κάρλο το 1977.
Αναμφίβολα η Stratos, που κυριάρχησε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70, υπήρξε ο προπομπός της μετέπειτα μεγαλειώδους πορείας της Lancia. Μίας πορείας που δρομολογήθηκε το 1971 και είχε ως ιθύνοντα νου τον τότε αγωνιστικό διευθυντή της εταιρείας Cesare Fiorio που εκμεταλλεύτηκε τους ισχύοντες κανονισμούς, για να δημιουργήσει ένα απόλυτο αγωνιστικό «όπλο» που θα κυριαρχούσε στα ράλι. Βάση του ιδιαίτερα τολμηρού εγχειρήματος ένα από τα πιο όμορφα αυτοκίνητα που κύλησε ποτέ τους τροχούς του στο πλανήτη: η Stratos HF.
Ένα χάρμα οφθαλμών διθέσιο κουπέ μοντέλο, πνευματικό τέκνο του περίφημου σχεδιαστή Marcello Gandini, που εκείνη την περίοδο συνεργαζόταν με τον οίκο Bertone. Στο κέντρο του σφηνοειδούς και γεμάτου προκλητικές καμπύλες αμαξώματος, ζούσε και βασίλευε το εξακύλινδρο σε διάταξη V ατμοσφαιρικό μοτέρ 2,4 λίτρων της Ferrari Dino με 190 ίππους, το οποίο ήταν τοποθετημένο ακριβώς πίσω από οδηγό - συνοδηγό, επιτυγχάνοντας σχεδόν ιδανική κατανομή βάρους ανάμεσα στους δύο άξονες (46% εμπρός/ 54% πίσω). Με απόλυτα μεγέθη η μέγιστη ιπποδύναμη της πολιτικής έκδοσης ίσως και να μην εντυπωσιάζει, παρόλα αυτά σε συνάρτηση με το χαμηλό βάρος των 980 κιλών του αμαξώματος (απόρροια των συνθετικών υλικών στη δομή του), οι επιδόσεις της Stratos HF ήσαν απλά κορυφαίες: 0-100 χλμ./ώρα σε 6,0 δευτερόλεπτα, τελική ταχύτητα 230 χλμ./ώρα. Και όλα αυτά υπό τον συγκλονιστικό ήχο του V6 μοτέρ που το άκουσμα του προκαλεί ανατριχίλα στο διηνεκές…
Όσον αφορά στις «πολεμικές» αγωνιστικές εκδόσεις που συμμετείχαν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ από το 1974 έως και το 1979 σαρώνοντας τίτλους, η μέγιστη ιπποδύναμη των 300 ίππων (λόγω 24βάλβιδης κυλινδροκεφαλής) και βέβαια η παρουσία στα μπάκετ των, Björn Waldegard (αείμνηστος πλέον) και του Sandro Munari απέφεραν ένα σερί τριών τίτλων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών Ράλι (από το 1974 έως το 1976), ενώ επέτρεψε και στον Sandro Munari να στεφθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 1977.
Lancia Delta HF Integrale Group A (1992): Η Βασίλισσα του WRC!
Lancia Delta HF Integrale, αναμφίβολα το πιο πετυχημένο τετρακίνητο rally car όλων των εποχών, το οποίο κατά το χρονικό διάστημα από το 1986 έως το 1992 κέρδισε: Έξι Παγκόσμια Πρωταθλήματα Κατασκευαστών (1987-1991), τέσσερα Παγκόσμια
Πρωταθλήματα Οδηγών (1987-1989 και το 1991), ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κατηγορίας Παραγωγής Group N (1987), έξι Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Ράλλυ (1987-1991 και το 1993) και δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Κατασκευαστών κατηγορίας Παραγωγής Group N (1988 και 1989). Έτσι «απλά»!
Επίσημα ξεκίνησε να γράφει ιστορία ως Delta HF 4WD το 1987 διαθέτοντας μόνιμη τετρακίνηση με, μπλοκέ διαφορικό ZF μπροστά, κεντρικό διαφορικό Ferguson (επίσης μπλοκέ) και διαφορικό τύπου Torsen πίσω. Στις εκδόσεις παραγωγής ο δίλιτρος turbo κινητήρας απέδιδε 165 ίππους, ωστόσο στην αγωνιστική έκδοση του Group A απέδιδε 265 ίππους και σε συνδυασμό με το εξελιγμένο για την εποχή σύστημα μετάδοσης, άνοιξε το δρόμο για τη μετέπειτα παντοκρατορία της Lancia που παγιώθηκε την αμέσως επόμενη χρονιά με την παρουσίαση φυσικά της Delta HF Integrale. Η HF Integrale διέθετε φουσκωμένους θόλους στα φτερά εμπρός- πίσω (που επέτρεπαν τη τοποθέτηση μεγαλύτερων μετατροχίων και φαρδύτερων ελαστικών), νέο μηχανικό κιβώτιο 6 σχέσεων, ενώ το βάρος του αμαξώματος μειώθηκε κατά 23 κιλά (1163 κιλά).
Την επόμενη κιόλας χρονιά όμως, το 1989 δηλαδή, είναι η στιγμή των μεγάλων αλλαγών καθώς εκείνη τη χρονιά, παρουσιάζεται η Delta HF Integrale 16V που μετέτρεψε σε Ιταλικό μονόλογο το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ τις επόμενες χρονιές. Εδώ λοιπόν ο δίλιτρος κινητήρας απέκτησε 16βάλβιδη κυλινδροκεφαλή αποδίδοντας υψηλότερη ισχύ φθάνοντας τους 295 ίππους (στις 7000 σ.α.λ.). Παρόλα αυτά το μυστικό της επιτυχίας κρύβονταν στις τεχνολογικές καινοτομίες - επιπέδου μονοθεσίων της Φόρμουλα Ένα της εποχής - που έφερε μαζί της, καθιστώντας τη ακαταμάχητη. Μεταξύ πολλών άλλων σημειώστε, ηλεκτρονικά ελεγχόμενος συμπλέκτης, τηλεμετρία για την απόκτηση δεδομένων κατά το σέρβις, μα κυρίως άκρως εξελιγμένη ηλεκτρονική διαχείριση του κινητήρα. Και όπως αποδείχθηκε περίτρανα στη πράξη, όλες αυτές οι προδιαγραφές λειτούργησαν περίφημα, καθιστώντας τη οδοστρωτήρα!
Η συγκεκριμένη Delta HF Integrale 16V Evoluzione Group A της φωτογραφίας που κοσμεί την έκθεση «Rally Legends - From Dust to Glory» στις Βρυξέλλες, έμελλε να αποτελέσει το κύκνειο άσμα του Ιταλικού μοντέλου και παρουσιάστηκε το 1991. Η πληθωρική αεροτομή στην οροφή και τα διευρυμένα στο έπακρο φτερά εμπρός- πίσω τα αισθητικά στοιχεία που την διαφοροποιούν εντελώς από τις προηγούμενες γενιές. Η ειδοποιός διαφορά της ωστόσο κρύβεται κάτω από το καπώ και πιο συγκεκριμένα στο περιοριστικό στόμιο του υπερσυμπιεστή, όπως ακριβώς επέβαλαν εκείνη τη χρονιά οι κανονισμοί της FIA, προκειμένου η ιπποδύναμη των αγωνιστικών αυτοκινήτων του Group A να μην υπερβαίνει τους 300 ίππους.
Παρόλα αυτά, έστω και με «περιορισμένη» ιπποδύναμη μαζί της ο Φινλανδός Juha Kankkunen κατέκτησε τον τρίτο Παγκόσμιο τίτλο του….